Psychologia Człowieka, forum psychologiczne, co to jest psychoteraapia, psychologia, zaburzenia

Mazi

Trichotillomania jest nazwa nadana kompulsywne ciągnięcie włosów nie spowodowane innego stanu, takie jak schizofrenia. U dzieci występuje równie u mężczyzn jak i kobiet, u osób dorosłych, jest znacznie bardziej powszechne u kobiet. Statystyki dotyczące częstości trichotillomania są skąpe, dla większości ludzi dotkniętych nią nie szukać profesjonalnej pomocy. Jednak dobrze udokumentowanych badań przeprowadzonych na kampusie uczelni znaleźć między 1-2% uczniów dotkniętych tym zaburzeniem, z częstością u kobiet tak wysokie, jak 3,4%, dwa razy większa niż u mężczyzn. W innym badaniu wykazano trichotillomania na około jednej piątej tak powszechne, jak obgryzanie paznokci, zwyczaj praktykowany przez 20% Amerykanów, która uczyni częstość trichotillomania 4% populacji. Głównymi wieku od początku są między 5-8 lat życia i 13. Wiele małych dzieci wykazują nieszkodliwe włosy ciągnąc (często w połączeniu z ssaniem kciuka), który zatrzymuje się w wieku sześciu lat. Jednak niektóre nadal powrócić do tego zwyczaju w czasach stresu, tendencja, która może doprowadzić do trichotillomania. W niektórych osób stan jest epizodyczny, podczas gdy w innych jest nadal stale przez dłuższe okresy czasu.

W trichotillomania, włosy najczęściej ściągnął z głowy, w wyniku łysiny, ale również może być wyciągnięta z brwi, rzęsy, broda, tułów, pach, lub obszaru łonowego. Włosów mogą zostać zainstalowane krótkich odcinków wielokrotnych lub godzinami. Hair-wyciągając często towarzyszą inne działania, w tym żucia lub połykania wyciągnął włosy, zwanych tricophagia. Trichotillomania wiąże się z depresją, lękiem i zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD), ale to jest nadal uznawany za zaburzenie odrębne od tych warunków. Łączy się neurologicznie do charakterystycznych wzorców metabolizmu glukozy i ma wywrzeć podłoże genetyczne. Skuteczne terapie farmakologiczne obejmują selektywne SSRI (szczególnie Prozac), litu i leków z grupy SSRI w skojarzeniu z lekiem pimozyd (Orap), co ma wpływ na dopaminę chemicznej mózgu. Psychoterapii okazał się bardziej skuteczny w leczeniu dzieci z stanie niż u młodzieży i dorosłych. W niektórych przypadkach, stosuje się hipnozy złamać nawyk i zbadania wszelkich wzajemnych emocjonalny problem, który może być w jego korzenia.
[link widoczny dla zalogowanych]
Przerywany wybuchowy zaburzenie został niedawno uznany za impulsem kontroli choroby. Charakteryzuje się brutalne i agresywne wybuchy gniewu, które są znacząco nieproporcjonalne do wydarzeń, które powodują ich. Te wybuchy często powodują uszkodzenia sprzętu i / lub obrażeń ciała. Występujące głównie u nastolatków i młodych dorosłych, to jest cztery razy częściej u mężczyzn niż u kobiet, i wydaje się mieć podłoże genetyczne, o czym świadczy wielopokoleniowe historiach rodzinnych przemocy. Wybuchy gniewu, które charakteryzują zaburzenia wybuchową przerywanego, jak objawy innych zaburzeń kontroli impulsów, często następuje uczucie ulgi i żalu ostatecznego. Leczenie składa się zarówno z terapii i leków. Leki antypsychotyczne, przeciwdrgawkowe, betablockers, litu i benzodiazepiny nie wszystkie pokazano w celu złagodzenia objawów tej choroby.